جاذبه های گردشگری شهر آبدانان در ایلام - یومی بلاگ

قلعه تاریخی هزار در

قلعه ای که ساخت آن به دوران ساسانیان باز می گردد. این مورد از جاذبه های آبدانان در غرب شهر واقع شده است. با آنالیز هایی که بر روی معماری آن اجرا شده این گونه گفته می گردد که برای اهدافی نظامی مورد استفاده قرار می گرفته است. قلعه تاریخی هزار در دارای زیرزمین، دو طبقه، نور گیر و تهویه هوا می باشد که ازطریق دریچه هایی به طول یک مترازسقف و دالان ها واتاق ها تامین می گشته. تهویه هوا و نور به علت داشتن دیواری قطور و نبود پنجره در راهروها و اتاق ها دور از انتظار است اما دریچه های تعبیه شده در سقف این وظیفه را کامل انجام می دهند.

معماری قلعه شباهت زیادی با شهر تاریخی دره شهر دارد و یکی از دلایل تخمین عمر آن به دوران ساسانی خمین امر می باشد. از دیگر دلایل مصالح به کار رفته از جمله سنگ و گچ است که این احتمال را قوی تر می نماید. آثار به جا مانده در قلعه نشان دهنده وجود برج های نگهبانی، شاه نشین، اتاق های مسکونی و سه در، در آن بوده است. قلعه باشکوه هزار در در تاریخ 22 تیر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

دریاچه سیاه گاو

دریاچه سیاه گاو را تنها دریاچه دوقلوی کشور می نامند. این مورد از جاذبه های آبدانان در دسته نادرترین پدیده های طبیعی دنیا قرار می گیرد. این دریاچه حدود 8 کیلومتر با سراب باغ آبدانان فاصله دارد. برای تماشا این دریاچه باید وارد جاده اصلی آبدانان به شهرستان دهلران شوید و در میانه های جاده از روستاهای شوشه گل وارد جاده سیاه گاو بشوید.

دریاچه دوقلوی سیاه گاو، آکواریومی طبیعی است که در منطقه ای کوهستانی و مرتفع قرار گرفته است. این پدیده طبیعی نادر، شامل دو دریاچه است که به وسیله کانالی با عرض 8 متر و عمق 44 متر و طولی برابر با 70 متر به یکدیگر مرتبط شده اند. آب دریاچه ها بسیار زلال است به حدی که می توان تا عمق آن را از سطح آب مشاهده کرد. عمیق ترین نقطه در یکی از دریاچه ها حدود 20 متر و در دیگری 30 متر می باشد. آب دریاچه به وسیله منایع زیرزمینی تامین می گردد. از عمر این دریاچه ها هزاران سال می گذرد و به علت فرسایش هر روز در حال کوچک تر شدن هستند. دریاچه سیاه گاو از نوع آب شیرین است و آب درون آن به صورت دایم در جریان است.

آب چشمه های زیرزمینی پس از پرشدن دریاچه اول از آبراه بین دو دریاچه عبور نموده و دریاچه دوم را پر می کند. این آب بعد از پر شدن دریاچه پایین دست به رودخانه سیاه گاو می ریزد و زمین های اطراف را سیراب می کند.

جولیان

شهر تاریخی جولیان (نام محلی ژیلیو) را می توان نمادی از معماری ایران کهن و تاریخ ساسانیان دانست. این شهر در زلزله ای وایرانگر در سال 334 هجری قمری کاملا تخریب شده و به صورت تپه ای با چندین سگ در آمده است. برای ساخت این مورد از جاذبه های آبدانان از سنگ، قلوه سنگ، گچ نیم کوبیده شده با پلان مستطیل و مربع که عرض دیوارهای آن قطور و دارای طاق، پنجره و درهای کوتاه بودند استفاده شده بود. برای رساندن آب به شهر از چشمه ای به نام ماه کوله که در نزدیکی قرار داشت استفاده می کردند و آب را به وسیله لوله های سفالی به شهر می رساندند.

قدمت این شهر باستانی بیش از 1500 سال است و در آن موقع حدود 5000 نفر سکنه داشته است. در آن موقع شهری با موقعیت استراتژی برای شاهان ساسانی بوده است.

قلعه جولیان

در شمال شرقی شهر قدیمی جولیان که در روستای چم کبود قرار گرفته است و جزو جاذبه های آبدانان محسوب می گردد دژ جولیان قرار گرفته است. بر روی تپه ماهور طبیعی مشرف بر این شهر باستانی آثاری از این قلعه قدیمی قرار گرفته است که بصورت دژی مستحکم ساخته شده است و منظره آن دشت جولیان است. در ساخت آن از مصالحی همانند قلوه سنگ و گچ استفاده شده است. به نظر می رسد این بنا بصورت گذرگاهی پله ای بوده است که بر اثر فرسایش آثار آن از بین رفته است.

پشت قلعه

پشت قلعه یکی از مهم ترین جاذبه های آبدانان است و در مرکز توجه گردشگران منطقه قرار گرفته است. در زبان کردی قلعه تاریخی پشت قلعه را دژ پشت قلا می نامند که در 5 کیلومتری جنوب شهرستان آبدانان و در شمال غربی روستای پشت قلعه (قلا)، در بالای تپه ای که رودخانه دویرج از پای آن می گذرد، قرار گرفته است. قلعه دارای قسمت های مختلفی از جمله باروی قلعه، برجک های دیده بانی و نگهبانی، ورودی قلعه، اماکن مسکونی و شاه نشین، تونل و پلکان می باشد. بر اساس آنچه از قلعه به جای مانده است می توان گفت که این قلعه کاربرد نظامی داشته است و دور تا دور آن را کانال ساخته اند که همانند خندق از این دژ کهنسال حفاظت می نموده اند .

با توجه به شواهد و مصالح به کار رفته شده در این بنای باستانی عمر آن را متعلق به دوره ساسانی می دانند که متاسفانه مورد بی توجهی قرار گرفته و بسیاری از دیوارهای آن از بین رفته اند.