آتش زدن کاه؛ مرگ تدریجی شالیزار ها
به گزارش یومی بلاگ، بسیاری از کشاورزان پس از آنکه محصول گندم، برنج و جو خود را برداشت می نمایند، ساقه های به جامانده گیاهان را آتش می زنند و به اندیشه خود زمین را با هزینه ای ناچیز و زمانی کوتاه برای کشت بعدی آماده می نمایند. این اتفاق در استان مازندران با آتش زدن کاه در شالیزار ها خودنمایی می نماید.
اگرچه سوزاندن کاه و کلش در مزارع از قدیم مرسوم بوده و سالهاست که کاه و کلش را می سوزاند بعضی به غلط تصور می نمایند که این اقدام احتیاج کمتری به استفاده از سموم در کشت دوم را فراهم می نماید، اما آنچه که امروز بصورت علمی اثبات شده است نابودی زیست بوم و ویرانی ساختمان خاک است.
عوارض جبران ناپذیر آتش زدن کاه و کلش برای کشاورزان به علت آسیب زدن به ساختار خاک و نامرغوبی محصولات بعدی و از طرفی آلودگی و آسیب به محیط زیست باعث شده تا در سال های گذشته کارشناسان و مسولان امر تلاشی مضاعف در راستای مطلع سازی کشاورزان و ممانعت از این اقدام داشته باشند، اما متاسفانه تا به امروز نتیجه محسوسی حاصل نشده و همچنان بعضی اصرار بر روش های سنتی کشاورزی و از این دست اقدامات دارند.
نابودی موجودات مفید خاک، افزایش مصرف کود های شیمیایی و کاهش بازدهی زمین، فرسایش خاک در بلند مدت، کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب در طول دوره رشد، آلودگی محیط زیست و بروز بیماری های تنفسی بخصوص برای بچه ها و سالمندان و سفت شدن لایه های خاک و کاهش نفوذ پذیری آن از مهمترین عوارض جبران ناپذیر سوزاندن کاه و کلش در مزارع است.
منبع: فرارو