علائم، دلایل و راه های درمان عفونت ادراری در بچه ها - یومی بلاگ

به طور معمول 8 درصد از دختران و 2 درصد از پسران تا 5 سالگی ممکن است به عفونت ادراری مبتلا شوند. گاهی اوقات تشخیص علائم این بیماری در بچه ها سخت می گردد، اما درمان کودک خیلی مهم است، زیرا عفونت ادراری می تواند به عفونت جدی کلیه تبدیل گردد. با درمان صحیح، کودک پس از چند روز سلامت خود را باز می یابد.

چگونگی ابتلای بچه ها به عفونت ادراریگاهی اوقات، باکتری ها به وسیله پوست یا مدفوع وارد مجرای ادراری کودک می شوند و آغاز به تکثیر می نمایند. این میکروب های دردسرساز می توانند هر بخشی از مجرای ادراری را عفونی نمایند. این بخش ها شامل موارد زیر هستند:

کلیه که مواد زاید و آب اضافی بدن را از خون گرفته و به صورت ادرار درمی آورد.

میزنای که ادرار را از کلیه به مثانه می برد.

مثانه که ادرار را در خود جمع می نماید.

میزراه یا پیشاب راه که ادرار را از مثانه و بدن به بیرون می فرستد.

عفونت مثانه را التهاب مثانه هم می گویند. عفونت کلیه هم پیلونفریت نامیده می گردد.

دخترها به علت اینکه پیشاب راه شان کوتاه تر از پسرهاست، بیش از آنها به عفونت ادراری مبتلا می شوند. باکتری به وسیله مقعد، خیلی آسان تر وارد واژن و پیشاب راه آنها می گردد. بعضی از بچه ها هم مسائلی در مثانه یا کلیه خود دارند که آنها را بیش از دیگران مستعد عفونت ادراری می نماید. باریک بودن مجرای ادراری، جلوی جریان ادرار را می گیرد و باعث تکثیر میکروب ها می گردد. مسئله ای هم به نام ریفلاکس ادراری (VUR) هم می تواند ادرار را از مثانه به میزنای و کلیه بازگرداند.

علائم و نشانه های عفونت ادراری در بچه هاعلائم عفونت ادراری در بچه ها بزرگ تر معمولا راحت تشخیص داده می شوند. علائم اصلی این بیماری، درد در قسمت پایین شکم، پشت یا پهلوست و کودک مدام احساس می نماید که باید ادرار کند. بعضی از بچه ها هم که قبلا یاد گرفته اند به توالت بروند، کنترل مثانه خود را از دست داده و رختخواب خود را خیس می نمایند.

اما باید به شرایط و شرایط بچه ها کوچک تر بیشتر دقت کنید تا عفونت ادراری آنها تشخیص داده گردد. نوزادان، علائم کلی تری مانند بهانه گیری، غذا نخوردن یا تب بروز می دهند.

از دیگر علائم عفونت ادراری باید به موارد زیر اشاره نمود:

سوزش یا درد هنگام ادرار کردن؛

بوی بد یا رنگ تیره ادرار؛

احساس تخلیهٔ ادرار، در صورتی که چند قطره بیشتر نیست؛

تب؛

حالت تهوع یا استفراغ؛

اسهال.

روش تشخیص عفونت ادراری بچه هااگر علائمی دیدید که احساس کردید کودک تان به عفونت ادراری مبتلاست، او را نزد پزشک اطفال ببرید. پزشک، ادرار او را آنالیز می نماید تا ببیند باکتری در ادرار وجود دارد یا خیر. او ادرار کودک را با چند روش جمع آوری می نماید:

ادرار بچه ها بزرگ تر را درون ظرفی تمیز می ریزد؛

روی آلت تناسلی بچه های که هنوز نمی توانند در توالت ادرار نمایند، یک کیف پلاستیکی قرار می دهد تا ادرار را جمع کند؛

لوله ای (کاتتر) درون پیشاب راه و مثانه شان بچه های می گذارد که از پوشک استفاده می نمایند و نمونه ادرارشان را جمع آوری می نماید؛

پزشک سوزنی را وارد مثانه نوزادان می نماید و نمونه ای از ادرار او را برمی دارد.

سپس کارشناس آزمایشگاه، نمونه ادرار را زیر میکروسکوپ نگاه می نماید تا میکروب های موجود در ادرار را آنالیز کند. او ممکن است ادرار را کشت کند؛ یعنی اینکه ادرار را درون ظرفی می ریزد و صبر می نماید تا ببیند چه نوع باکتری در آن رشد خواهد نمود. این روش به پزشک یاری می نماید تا بداند دقیقا چه میکروب هایی موجب عفونت ادراری در کودک شده و داروی مناسب را تجویز کند.

اگر کودک تان چند بار به عفونت ادراری مبتلا شده، پزشک یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر را انجام می دهد تا متوجه مشکل مجرای ادراری کودک تان گردد:

اولتراساوند (Ultrsound): در این آزمایش با استفاده از امواج صوتی، هر نوع انسداد یا مسائل دیگر در کلیه ها تشخیص داده می گردد.

سیستو ارتروگرافی در حین ادرار کردن (VCUG): در این آزمایش، با استفاده از یک لوله، مثانه را پر از مایع می نمایند. زمانی که کودک ادرار می نماید، پیشاب راه یا مثانه را آنالیز می نمایند.

اسکن هسته ای: با استفاده از مایعی که به میزان بسیار کمی مواد رادیواکتیوی آغشته شده است، به آنالیز عملکرد کلیه ها می پردازند.

سی تی اسکن یا توموگرافی رایانه ای: با اشعهٔ ایکس قوی، از مثانه و کلیه ها، عکس هایی با جزئیات کامل می اندازند.

ام آر آی یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی: با استفاده از مغناطیس و امواج رادیویی، از مثانه و کلیه ها تصویربرداری می نمایند.

راه های درمان عفونت ادراری در بچه هابرای درمان عفونت ادراری، بیشتر از آنتی بیوتیک ها استفاده می گردد. این داروها، باکتری ها را از بین می برند. برای بچه ها مبتلا به عفونت ادراری معمولا 3 تا 10 روز (یا 7 تا 10 روز)، آنتی بیوتیک تجویز می گردد. بعد از این دوره، پزشک ممکن است دوباره آزمایش ادرار از کودک بگیرد تا مطمئن گردد که عفونت کاملا رفع شده است.

کودک، حتی اگر نسبتا حال او خوب شده باشد، باید دورهٔ درمان را تکمیل کند. قطع دارو پیش از تکمیل دورهٔ درمان، میکروب ها را به آنتی بیوتیک مقاوم می نماید و موجب عفونت شدیدتری می گردد.

بیشتر عفونت های ادراری در مدت یک هفته درمان می شوند، اما علائم این بیماری در بعضی از بچه ها تا چند هفته باقی می ماند. اگر علائم بیماری کودک 3 روز پس از آغاز مصرف دارو، همچنان به جای مانده بود، باید با پزشک او در میان گذاشت. در غیر این صورت ممکن است شرایط کودک بدتر گردد.

پیشگیری از ابتلا به عفونت ادراری در بچه هاپوشک نوزادتان را مرتب عوض کنید تا جلوی رشد باکتری گرفته گردد. به محض اینکه کودک تان کمی بزرگ تر شد، به او توالت رفتن را آموزش دهید تا از ابتلا به عفونت ادراری در امان بماند. به دخترها یاد بدهید که پس از اجابت مزاج، خودشان را از جلو به عقب تمیز نمایند. این روش باعث می گردد که باکتری های موجود در مدفوع، وارد واژن و مجرای ادرار آنها نگردد. بچه ها تان را تشویق کنید تا به محض احساس ادرار، به توالت بروند و آن را نگه ندارند.

دخترها نباید در وان پر از کف حمام نمایند و صابون های معطر برای آنها مضر است. درضمن باید لباس زیر نخی بپوشند تا جریان هوا به خوبی صورت گیرد و باکتری ها فرصت رشد پیدا ننمایند.

کودک تان را تشویق به نوشیدن فراوان آب کنید تا باکتری ها از مجرای ادراری او خارج شوند. بعلاوه آب زیاد از یبوست پیشگیری می نماید. یبوست باعث انسداد مجرای ادراری و رشد باکتری می گردد.

کلام آخربا توجه به توصیه های پیشگیری می توان تا حد زیادی از ابتلا به عفونت ادراری در بچه ها جلوگیری کرد، اما اگر کودک به این بیماری مبتلا شد، بدون معطلی او را نزد پزشک ببرید تا بیماری او تبدیل به مسائل کلیوی نگردد.

منبع: سایت چطور

منبع: راسخون