(عکس) تیم ملی در تونل نجات - یومی بلاگ

در بدو ورود، اسکوچیچ که شناخت خوبی از این محل داشت نکاتی را پیرامون نحوه حفر تونل در جریان محاصره سارایوو به حاضران ارائه کرد. همچنین ویدئویی از دورانی که از این تونل حفر شد و سپس مورد بهره برداری قرار گرفت برای حاضران پخش شد و توضیحاتی از سوی مسئول موزه ارائه گشت.

ماجرای تونل نجات

در بهار 1992 نیروهای صربستانی دسترسی تمام راه های ارتباطی و جاده ها را بسته بودند و حتی آمد و شد و جابه جایی غذا و دارو به شهر را قطع کرده بودند. آن ها حتی راه آب، برق و گرما را هم روی مردم سارایوو بستند و شرایط وحشتناک و کشنده ای را برای مردم آن شهر به وجود آوردند.به همین دلیل، تصمیم گرفته شد تا روی یک تونل تغییراتی انجام شود و نقشه ای را برای این تونل طرح کرد که بر اساس آن 2 منطقه به هم متصل می شدند، منطقه دوربینیا که در داخل خط محاصره صرب ها بود و منطقه بوتمیر که در سمت دیگر بود. ساخت این تونل در سال 1993 شروع شد و تا 6 ماه هم ادامه پیدا کرد، کارگران به صورت 8 ساعت شیفت روی این تونل کار می کردند و شروع به کندن آن با بیل از 2 طرف کردند تا جایی که این این 2 طرف در وسط به هم رسیدند. در سال 1994 در داخل تونل ریل با واگن کوچکی تعبیه شد که با این کار نقل و انتقال مردم و مایحتاج امکان پذیر شد. از طریق تونل 1.120.000 نفر عبور کردند. امروز در محل سابق تونل ورودی بوتمیر موزه ای وجود دارد و 20 متر از تونل برای عبور باز است. که مورد استقبال جهانگرد ها و بازدیدکنندگان قرار می گیرد در مدت بیش از هزار روز محاصره سارایوو کار انتقال غذا، سوخت، مهمات، دارو و مجروحین از طریق این کانال صورت می گرفت. خانم شیدا کولار زن مسلمانی که در آن ایام خانه خود را برای حفر تونل در اختیار فرماندهان و رزمندگان جنگ قرار داده بود و خودش هم به آنان کمک می کرد اکنون منزلش را در اختیار انجمن حفظ دستاوردهای جنگ قرار داده تا به عنوان موزه مقاومت، مورد بازدید علاقه مندان و گردشگران قرار گیرد.

امید به فردا

با گذر از تونل کم ارتفاع و نمور،نیمکتی در محوطه قرار داده شده بود که روی آن نوشته بود: نیمکت امید اسکوچیچ با دیدن آن بلافاصله از دوستان ایرانی اش خواست که در کنار آن تصویری به یادگار بگیرند. دبیرکل فدراسیون فوتبال هم گفت: امروز با تماشای آنچه در دوران سخت و سخت جنگ در بوسنی و هرزگوین رخ داد، فضای حاکم بر سارایوو در آن ایام را بیشتر حس می کنیم. نکته جالب اینکه در پس آن لحظات، با سختکوشی و تلاش فراوان زندگی برای مردم بوسنی شیرین شد و اینک مردم این کشور با یاد عزیزان آن جنگ امیدوارانه زندگی می کنند. شاید مرور آن روزها بی شباهت به اتفاقات امروز زندگی ما و مبارزه همه گیر مردم جهان با ویروس منحوس کرونا نباشد. امید که بشریت با همبستگی هرچه بیشتر در خصوص مبارزه با ویروس کرونا از این روزهای سخت عبور کند.